اینترنت ماهواره ای SpaceX – قسمت دوم 

این مقاله در ادامه مقاله قبلی (اینترنت ماهواره ای SpaceX – قسمت اول) نوشته شده است.

و اما SpaceX

ماسک شرکت SpaceX را در ۲۰۰۲ تاسیس کرد این شرکت در زمینه اکتشافات فضایی فعال است. هدف ماسک در این شرکت ایجاد سکونت در مریخ است. او در SpaceX پروژه Mars Oasis را برای مسکونی کردن مریخ تعریف کرده است.  ماسک برای مسکونی کردن مریخ در ابتدا نیاز به ایجاد گلخانه هایی مقاوم در مریخ دارد. این گلخانه ها باید تحمل طوفان های مریخی با سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت را داشته باشند. و در برابر تغییرات آب و هوایی سریع مقاوم باشند زیرا به دلیل نبود جو در مریخ دمای مریخ در شب ها به راحتی ۵۰ درجه زیر صفر می رود.

این گلخانه ها به تدریج با تولید گازهای CO2 و اکسیژن می توانند اتمسفر مریخ را تشکیل دهند. اتمسفر علاوه بر تامین اکسیژن لازم برای زندگی در مریخ موجب جلوگیری از طوفان های شدید مریخی نیز خواهد شد. شکل گیری اتمسفر مریخ موجب کاهش تغییرات آب و هوایی شدید در مریخ خواهد شد. همچنین اتمسفر با به دام انداختن اشعه های خورشیدی موجب گرم شدن مریخ و آب شدن یخ های قطبی مریخ می شوند.

مشکل ماسک هزینه های سرسام آور لازم برای ارسال تجهیزات و تشکیل گلخانه های اولیه در مریخ است. ماسک برای کاهش هزینه ها پیشنهاد ساخت صفینه های چند بار مصرف را ارائه کرد و مذاکراتی با روسی ها و ناسا انجام داد که در نهایت به توافق خاصی دست پیدا نکرد. بنابراین به ناچار مجبور شد که برای کاهش هزینه های فضایی خودش دست به کار شود و شروع به ساخت موشک ها و فضاپیماهایی برای سفر به ماه و مریخ کند.

فالکن

موشک های فالکن ۱ ، فالکن ۹ و Heavy falcon همچنین فضاپیمای دراگن ۹ از جمله محصولاتی  هستند که ماسک در SpaceX موفق به طراحی و ساخت آنها شده است. او با هزینه ای حدود یک دهم قیمت ادعایی سازمان های هوافضای روسیه و آمریکا توانست طراحی و ساخت این تجهیزات را انجام دهد. در حال حاضر اصلی ترین رقیب ناسا برای تصاحب مریخ ماسک است.

اگر بودجه ی ناسا را به ماسک داده بودند شاید تا کنون مریخ مسکونی شده بود. ولی کمبود سرمایه یکی از بزرگترین مشکلات ماسک برای تحقق ایده هایش است. ماسک برای تامین بودجه مورد نیاز پروژه Mars Oasis پروژه ی دیگری به نام StarLink تعریف کرد تا بتواند به کمک درآمد پروژه ی StarLink که ۳۰ میلیارد دلار در سال تخمین زده شده است. دیگر پروژه های SpaceX از جمله مسکونی کردن مریخ را به پیش برد.

پروژه ی StarLink

تا اینجا مروری داشتیم بر زندگی ایلان ماسک و شرکت فضایی او با نام SpaceX و دریافتیم آنچه که ما تا کنون به نام اینترنت ماهواره ای SpaceX شنیده ایم در واقع یکی از پروژه های شرکت فضایی SpaceX است که برای تامین هزینه دیگر پروژه های این شرکت به خصوص Mars Oasis طراحی و اجرا شده است.

اینترنت ماهواره ای شرکت SpaceX که با نام StarLink تعریف شده است پروژه ای جهانی است. این پروژه در ۲۰۱۵ تعریف شد، در ۲۰۱۷ مجوزهای لازم را از کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا FCC برای قرار دادن ۱۲۰۰۰ ماهواره در مدارهای LEO کسب کرد و در ۲۰۱۸ اولین ماهواره های آزمایشی اش را در مدار ۵۰۴ کیلومتری قرار داد. کل ماهواره هایی که در حال حاضر در مدارهای زمین قرار دارند حدود ۱۴۰۰ ماهواره هستند.

در حالی که ماسک تا ۲ سال آینده حدود ۴۵۰۰ ماهواره را در مدار زمین قرار خواهد داد. دومین آزمایش موفق این پروژه ارسال ۶۰ ماهواره به مدار ۴۴۰ کیلومتری زمین بود. این ماهواره ها پس از رها سازی در این مدار با کمک پیشرانه های خود به مدار ۵۵۰ کیلومتری زمین انتقال یافتند. این آزمایش پس از دوبار تعویق در ۲۴ می سال ۲۰۱۹ انجام شد. این محموله ۶۰ ماهواره ای که با موشک فالکن ۹ به فضا فرستاده شد وزنی معادل ۱۸٫۵ تن داشتند که سنگین ترین محموله ارسالی به فضا توسط شرکت SpaceX بود. البته این ماهواره ها نیز آزمایشی بودند و قابلیت ایجاد برقراری ارتباط شبکه ای با یکدیگر در آنها برقرار نبود.

ماهواره های SpaceX

هر ماهواره چندین آنتن گوناگون برای برقراری ارتباط با ماهواره های مجاور و ایستگاه های زمینی دارد. البته ماسک اعلام کرده که این ماهواره ها از پروتکل IP استفاده نمی کنند و با کمک پروتکل جدیدی با هدر کوچک قادر به انتقال دیتا خواهند بود. ماهواره ها انرژی لازم خود را از انرژی خورشیدی تامین می کنند و تا کنون طول عمر مشخصی برای هر ماهواره تعیین نشده است.

از ۶۰ ماهواره ارسالی ۱۰ ماهواره (۱۶٫۵۲%) به دلایل نامعلوم موفق به قرار گیری موفق در مدار ۵۵۰ کیلومتری و برقراری ارتباطات موفق با ایستگاه های زمین نشدند. خطای ۱۶٫۵۲ درصدی برای ارسال هزاران ماهواره آینده خطایی بالا است. این مشکل وقفه ای چند هفته ای را در برنامه های ماسک ایجاد نموده است که در حال تلاش برای کاهش خطا و آماده شدن برای ارسال ماهواره های عملیاتی هستند. در کل نتیجه این آزمایش نیز قابل قبول بود و پیش بینی می شود شرکت بتواند اینترنت جزیی را در میانه های ۲۰۲۰  با ارسال ۴۰۰ ماهواره ارائه دهد.

ادامه این مقاله را در اینترنت ماهواره ای SpaceX – قسمت سوم بخوانید.

منبع: آلیاسیس

نویسنده: حسین ولی پور

انتشار مطالب تنها با ذکر منبع مجاز است.