SQL Injection چیست و چگونه کار می‌کند؟

اگر یک وب سایت ورودی‌ها را به طور کامل پاکسازی نکرده باشد، یک هکر می‌تواند کد SQL خود را تزریق کند. سپس، وب‌سایت کد هکر (payload) را به سرور خود تحویل می‌دهد. هنگامی که کد هکر به پایگاه داده وب سایت در سرور می‌رسد، وارد عمل می‌شود و پایگاه داده را برای تحقق اهداف هکر تحت تأثیر قرار می‌دهد. در ادامه روش‌های حمله SQLI مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

SQL Injection از طریق ورودی کاربر

SQL Injection از طریق داده‌های ورودی کاربر ساده‌ترین راه برای انجام حملات SQL Injection است. هزاران وب سایت ورودی کاربران را جمع آوری کرده و به سرور ارسال می‌کنند. اگر چیزی آنلاین سفارش داده‌اید و آدرس خود را وارد کرده‌اید، شامل این جمع آوری اطلاعات می‌شوید. همین امر در مورد بخش نظرات یا نقد و بررسی‌های کاربران نیز صدق می‌کند. بدون پاکسازی ورودی قوی، یک فرم قابل پر کردن یا کادر نظر یک آسیب پذیری آشکار SQL Injection است.

به جای پر کردن این فرم‌ها با پاسخ‌ها و محتوای استاندارد، هکرها با استفاده از SQL Injection مسیر دیگری را انتخاب می‌کنند. آنها یک رشته کد SQL را وارد می‌کنند. هنگامی که یک وب سایت با پاکسازی ورودی ضعیف محتوای فرم را به سرور خود ارسال می‌کند، کد هکر اجرا می‌شود. به این ترتیب SQLI به هکرها اجازه می‌دهد تا داده‌های کاربر را بدزدند یا عملکرد یک وب سایت را مختل کنند.

به عنوان یک مثال واقعی، موقعیتی را در نظر بگیرید که در آن فرد برای شغلی درخواست می‌کند. نام متقاضی باب آلیس است، اما در درخواست خود می‌نویسد «باب آلیس را استخدام کنید». هنگامی که مدیر استخدام نام متقاضی را با صدای بلند می‌خواند، تیم منابع انسانی می‌شنود که مدیر استخدام می‌گوید «باب آلیس را استخدام کنید» و بنابراین یک پیشنهاد شغلی رسمی برای باب می‌فرستند. باب به جای ذکر نام واقعی خود، یک payload SQL ارسال کرد که وقتی توسط پایگاه داده – مدیر استخدام – اجرا می‌شود، باعث استخدام باب خواهد شد.

SQL Injection از طریق دستکاری کوکی

کوکی‌ها فایل‌های کوچکی هستند که در مرورگر شما ذخیره می‌شوند و به وب سایت‌ها اطلاعاتی درباره شما می‌دهند. گاهی اوقات آنها مفید هستند، مانند زمانی که به راحتی اعتبار ورود به سیستم و تنظیمات برگزیده شما را به خاطر می‌آورند. گاهی اوقات، کوکی‌ها وحشتناک هستند – بسیاری از سایت‌ها از کوکی‌ها برای ردیابی رفتار شما در اینترنت و همچنین در صفحات خود استفاده می‌کنند. آنها از بینش‌های به دست آمده از طریق ردیابی برای تحقیقات بازار و اهداف تبلیغاتی استفاده می‌کنند. این نوع دوم کوکی یک ابزار متداول ردیابی وب است. مجرمان سایبری می‌توانند کوکی‌ها را دستکاری یا «مسموم» کنند تا وقتی اطلاعات را به سرور وب‌سایت ارسال می‌کنند، کد SQL را به پایگاه داده تحویل دهند.

SQL Injection از طریق متغیرهای سرور

هنگامی که URL یک وب سایت را در مرورگر خود وارد می‌کنید، توالی سریعی از ارتباطات وجود دارد که آن سایت را به شما ارائه می‌دهد. به عنوان بخشی از این فرآیند، مرورگر شما لیستی از اطلاعاتی را درخواست می‌کند که به عنوان متغیرهای سرور شناخته می‌شوند که به آن کمک می‌کند تا سایت را به درستی ارائه دهد. هکرهای باهوش می‌توانند کد SQL را در درخواست‌های مرورگر قرار دهند، که اگر به درستی پاکسازی نشود، می‌تواند به پایگاه داده وب سایت روی سرور تزریق شود.

SQL Injection از طریق ابزارهای هک خودکار

اگر همه اینها خیلی پیچیده به نظر می‌رسد، یک گزینه ساده‌تر وجود دارد. ابزارهای تزریق خودکار SQL مانند SQLMAP هرگونه آسیب پذیری SQL Injection موجود در یک وب سایت معین و پایگاه داده آن را شناسایی و از آنها سوء استفاده می‌کند. sqlmap یک ابزار منبع باز است که در بین مدیران پایگاه داده و توسعه دهندگان وب سایت که به دنبال اصلاح سایت‌های خود در برابر SQL Injection هستند، محبوب است، اما هیچ چیز مانع از استفاده از sqlmap به قصد خرابکاری نمی‌شود.

حملات SQL مرتبه دوم

SQL Injection مرتبه دوم این تکنیک را با رویکردی بسیار پیچیده‌تر به سطحی بالاتر می‌برد. از آنجایی که بسیاری از وب‌سایت‌ها در برابر ورودی‌های مستقیم کاربر پاکسازی می‌شوند، هکرها نوعی از SQL را تزریق می‌کنند که برای اجرا در بازدیدهای بعدی طراحی شده است. با وجود اقدامات اولیه پاکسازی ورودی، وب سایت هدف یک حمله معمولی SQLI را مسدود می‌کند که به عنوان یک حمله «مرتبه اول» شناخته می‌شود. اما حمله SQL Injection مرتبه دوم مثل یک بمب ساعتی است. شرایط این حمله به این صورت است:

یک هکر مقداری کد را به پایگاه داده تزریق می‌کند که به تنهایی هیچ کاری انجام نمی‌دهد. اما این کد برای تغییر نحوه عملکرد پایگاه داده در هنگام تفسیر آن کد به عنوان ورودی پایگاه داده طراحی شده است. بنابراین هنگامی که SQL پایگاه داده کد هکر را در توابع خود قرار می‌دهد، حمله آغاز می‌شود.

برای نشان دادن این مفهوم، اجازه دهید به یکی از آثار کلاسیک ادبیات بپردازیم: اودیسه هومر. در طول داستان، اودیسیوس توسط یک سیکلوپ به نام پولیفموس اسیر می‌شود. اودیسیوس به عنوان بخشی از نقشه فرار خود، پولیفموس را مست می‌کند. وقتی پولیفموس نام او را می‌پرسد و می‌خواهد از او برای شراب تشکر کند، ادیسه پاسخ می‌دهد که نام او «هیچکس» است.

این اولین مرحله از حمله مرتبه دوم SQL است: اودیسیوس به عنوان هکر SQL payload به ظاهر خوش خیم «هیچکس» را به پایگاه داده پولیفموس تزریق می‌کند. بعدا اودیسیوس پولیفموس را کور می‌کند. سیکلوپ خشمگین می‌دود تا به برادرانش بگوید که او توسط «هیچکس» فریب خورده و کور شده است. در جواب همه می‌خندند. پولیفموس به جای انتقام گرفتن، تحقیر می‌شود و اودیسه می‌تواند فرار کند.

مشخص است که «هیچکس» به خودی خود بی خطر است اما وقتی پولیفموس سعی می‌کند از آن استفاده کند، حمله خود را نشان می‌دهد. از آنجایی که این نوع حمله در ابتدا غیرقابل شناسایی است، تزریق مرتبه دوم SQL یک روش غیرمستقیم و مؤثر برای مجرمان سایبری است تا از رویه‌های اولیه پاکسازی ورودی عبور کنند.